''Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu.

Belirsizlikler arasında belirmeye çalıştığımız yaşam gibi.

Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama isteği kadar büyük.

Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar.

Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar.

Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı.

Ama sen;

Senin için her beraberlik ayrılış, her ayrılış beraberlik, sevgi sevgisizlik, duyum duyumsuzluğun başladığı an.

Birisinin teniyle yan yana olmak, kendi varoluşumu unutmak mı?

Ya da daha derin algılamak mı?

Kendi varoluşum.

Her varoluş, kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu?''

        Tezer Özlü, Yaşamın Ucuna Yolculuk